چکیده:
سیزده هزار فیلم پورنو هر سال در آمریکا تولید می شود . بر پایه گزارش Internet filter review   ، عایدی جهانی پورنو، شامل اتاق های پخش فیلم در هتل ها ، کلوب های سکس و صنعت رو به گسترش سکس الکترونیک.، نود و هفت  میلیارد دلار در سال 2006 بوده است . این عایدی، با درآمد شرکت های پیشرو درامر فن آوری مثل «مایکروسافت»، «گوگل»، «آمازون»، «ای بی»، «یاهو»، «اپل»، «نت فلیکس» و «ارث لینک» برابری می کند . فروش سالانه صنعت پورنوگرافی در آمریکا حدود ده میلیارد دلار یا حتی بالاتر تخمین زده می شود .

شکست علم و پیروزی توهم
من در کتاب تازه ام، از کنار رینگ مسابقات کشتی حرفه ای در مدیسون اسکوایر گاردن گرفته  تا لاس وگاس و صنعت فیلم های پورنو اش، تا همایش های دانشگاهی که توسط روان شناسان تفکر مثبت که ادعایشان این است که مهندس شادی اند و دست آخر از دانشگاه ها برای وقایع نگاری و ثبت حرکت دهشتناکمان به عنوان یک فرهنگ به سمت وضعیت توهم و پوچی،  مطلب نوشته ام. با دقت به مجموعه ای از فرایندها نگریسته ام که هدفشان منحرف کردن ما از ویرانی های سیاسی، اقتصادی و اخلاقی اطرافمان است. رؤیاهایی در سر پرورانده ام که اگر منابع و امتیازات درونی و ذاتی خود را به کار گیریم، اگر بفهمیم که ما واقعاً استثنائیم، به هرچه که آرزویش را داریم خواهیم رسید .

تفکر بچه گانه ای که ما همیشه داریم، یعنی فکر می کنیم که واقعیت سد راه خواسته های ما نیست،  بن مایه اصلی توهماتی است که از  «تاک شوها»، از  «کریستین رایت»، از هالیوود،  از صنعت اخبار و بنگاه های خبری و یا  از مرتاضان و راهبان بریده از دنیا آب می خورد.

واقعیت همیشه می تواند غلبه پیدا کند. آینده همیشه می تواند افتخار آمیز باشد، می تواند  شادی و سرگرمی را به وسیله توهم و یا سلبریتی هایی که نمونه ایده آل شده خود ما هستند، به ما عرضه نماید و به ما اطمینان دهد که ما هم یک روز مثل آنها خواهیم شد .

فرهنگ فرو رفتن در توهم و خیال و همچنین فرهنگ سلبریتی که در اطراف آن رشد و نمو کرده است، دست به دست هم داده اند و پوچی وحشتناکی نصیب جامعه کرده اند؛ این گونه است که ما اکنون از یک فرهنگ تولیدی به یک فرهنگ مصرفی تبدیل شده ایم. در واقع ما خصلت مزخرف «صنعتی شدن» را به خود نیز تعمیم داده ایم، آن هم  به بهانه پرورش روح، و اعتقاد داریم که زندگی فقط به خاطر پیشرفت و شادی ما است، آن هم از جیب و به خرج دیگران.

شرکت ها، ورای چهره استتار شده اشان، بی رحمانه در حال نابودی بنیان های تولیدی ما و در حال ضعیف کردن طبقات محروم ما هستند. بازار آزاد مبدل به خداوندگار ما شده است و از طرفی هم دولت تبدیل به گروگان شرکت ها و بنگاه ها. همان شرکت ها با تصاویر خیالی و اوهام تولید شده توسط رسانه های جمعی، بنگاه های سرگرمی و فرهنگ عامه در حال فریب دادن و وسوسه ما هستند.

هر قدر ما از دنیای دانش، دنیای مکتوب ( کتاب، روزنامه و ...)، دنیای پیچیده و پر از ریزه کاری و دنیای تضارب آرا جدا می شویم و به سمت راحت طلبی، سرگرمی، شعار و خشونت می رویم، بیشتر درآستانه نابودی قرار می گیریم.

ما مثل خیل عظیم طرفداران کشتی کج یا کسانی که عشق را با سکس و پورنو اشتباه می گیرند، با دروغ تغذیه می شویم. اصلاً خود ما خواستار دروغ هستیم. دروغ هایی از قبیل شعارها و تصاویری که ماهرانه دستکاری شده اند، همچون سیل بر سر امواج تلویزیونی خراب شده و حتی بر گفتمان های سیاسی نیز تأثیر می گذارند و بر حقیقت نقاب می زنند، ولی ما هیچ اعتراضی نمی کنیم.

پیشگویان تنهایی که همه حقیقت را در مورد جنگ های امپریالیستی نابخردانه، از بین رفتن اقتصاد جهانی و خطر قریب الوقوع آلودگی ها که در حال از بین بردن اکوسیستمی است که ضامن بقای بشر است، پیشگویی کردند، اکنون مانند گلادیاتورها بر خاک افتاده و جمعیت از هر سو فریاد کشتن آنها را سر می دهد و مخاطبان تلویزیونی نیز دیگر حوصله آنها را ندارند. اینجاست که واقعیت کم کم نمایان می شود؛ واقعیتی که مردم درمانده دوست ندارند آن را بشنوند، اما این حقیقت است که در لابلای شایعات و موضوعات بی اهمیت اطراف افراد مشهور، خود را نمایان می کند.

فرهنگی که قادر نباشد تفاوت بین واقعیت و خیال را تشخیص دهد، محکوم به مرگ است. پس ما الان در حال مرگیم. ما باید از وضعیت کودکی محتوم خویش برخیزیم. وضعیتی که شایعات خاله زنکی و پوچ، به جای اخبار و اطلاعات به خورد ما داده می شود. وضعیتی که اهداف ما با یک شادی مبهم و غیر قابل دسترسی سنجیده می شود. سرانجام یا با محدودیت های پیش روی خود مقابله خواهیم کرد یا همچنان به عقب نشینی و پناه بردن به خیال و سرگرمی ادامه خواهیم داد. کسانی که در زمان ها و دوره های پر از یأس و نا امیدی و آشوب زندگی و رشد کرده اند، به طور اجتناب ناپذیری برای سرگرمی و ایجاد حس اعتماد به نفس، به سمت افراد عوام فریب و شارلاتان گرایش پیدا خواهند کرد و همین مردم عوام فریب، همانطور که در طول تاریخ چنین بوده است، مردم کور و دلخوش را به سوی دیکتاتوری و خودکامگی رهنمون خواهند ساخت.

بسیاری از کاربران سایت های سکسی در اینترنت ـ که به علت مجانی بودن بسیاری از محصولات، سود خود را از طریق فروش مجلات و دی وی دی در حال کاهش می بینند ـ افراد بین دوازده تا هفده سال می باشند. تولید کنندگان محصولات پورنو هم می دانند که سن مشتریانشان به طور فزاینده ای دارد پایین می آید.

استیو آنست، مدیر تولید «بلوبرد فیلمز» می گوید: «سن استفاده از سایت های پورنو در حال کاهش است، به ویژه در ایالات متحده و بریتانیا.» وی می افزاید: «پورنو هم اکنون تبدیل به یک «راک اند رول» جدید شده است. جوانان و زنان خواهان و خریدار صنعت پورنو اند. پورنوگرافی  نوجوانان، جوانان و سنین بالاتر را هدف گرفته است.»

سیزده هزار فیلم پورنو هر سال در آمریکا تولید می شود. بر پایه گزارش Internet filter review  ، عایدی جهانی پورنو  شامل اتاق های پخش فیلم در هتل ها، کلوب های سکس و صنعت رو به گسترش سکس الکترونیک، نود و هفت میلیارد دلار در سال 2006 بوده است. این عایدی، با درآمد شرکت های پیشرو درامر فن آوری مثل «مایکروسافت» ، «گوگل»، «آمازون»، «ای بی»، «یاهو»، «اپل»، «نت فلیکس» و «ارث لینک» برابری می کند. فروش سالانه در آمریکا حدود ده میلیارد دلار یا حتی بالاتر تخمین زده می شود. هیچ ارگان یا نهادی در امر کنترل و مونیتورینگ صنعت پورنو وجود ندارد. به عنوان مثال، «جنرال موتورز»، صاحب Direct tv  است که هر ماه چهل میلیون تصویر پورنو روانه خانه آمریکایی ها  می کند. At& T Broadband  و Comcast Cable هم اکنون به خاطر وجود «شبکه داغ» (سکسی) سرویس های سرگرمی و سرویس pay per view    مخصوص بزرگسالان ، بزرگ ترین شرکت خدمات دهی پورنو در آمریکا است . At & T و جنرال موتورز نزدیک به هشتاد درصد دلارهای صرف شده توسط کاربران و مصرفت  کنندگان صنعت پورنو را پارو می کنند.

کریس هجز
منبع : www.alternet.org
نشریه

---